viernes, junio 03, 2016

Welcome to NY

https://soundcloud.com/song-fans/1-welcome-to-new-york-live-ts

lights are so bright, but they never blind me.....
australian eta zuzenean. beti elitista izanik, POP arrunta ere entzun dezaket

antza denez, taylorrek zuen erlazio bat DJ batekin, den-dena arrosez beterik, AEBetako amets bat zirudien, instagram-en argitaratzen zuen swift-ek, barbakoa oro zein milaka musu. Gizon berorren izena da Calvis HArris, eta amodiozko istorio bat eduki zuen gure taylorrekin ,dena polit-polit, dena txukun-txukun. Argazkien arabera, american dream bezalakoa zen, eta milioika jarratzaile amorratu biltzen ziren bikotea ikusteko, bai hoteletan, bai beraien etxeen aurrean, paparazziak lagun, hitz politak baino ez zituen jasotzen taylorrek.
Gaur egun, erlazioa bertan behera joan da; etorkizunerako egitasmo guztiak kakalekutik behera joan omen dira. ezen farandula deritzan munduan den-dena arrosa dirudi lehen unean. gero, gorabehera batzuk pairatu. azkenean, erlazioa apurtzen da, presioa etengabekoa delako. jostailu apurtuak zenbait aipa ditzaket: britney spears, houston, jacko.....

TAXI TEHERAN

.....del proscrito JAfar Panahi, me recuerda mucho a LOCKE. La misma forma de grabar, en el salpicadero, cada momento que pasa dentro del auto queda registrado.
No obstante, la temática es harto diferente: ¿porqué? muy fácil, Panahi conduce un taxi en el cual entran sin parar viajeros: vendedores ilegales de cds, ancianas locas, su sobrina, su abogada, delincuentes de poca y/o mucha monta...crítica ácida al gobierno iraní que no deja indiferente. sea lo que busques, o no; no deja indiferente, aunque los transeuntes no sean actores profesionales y se les note demasiado. La pelicula no tiene titulos de crédito, porque no es una pelicula en sí misma, sino un documental engañoso(en el cual caemos fácilmente). No se necesita mucho esfuerzo para sentirse atrapado por el hilo conductor de Panahi. Él hace de él mismo, y los actores hacen de....no sé, pero de algo hacen.
Nos recuerda que la censura existe en muchas partes del mundo, que grabar films no siempre es fácil, que un director de renombre mundial puede llegar a ser denostado en su propio país(nadie es profeta en su tierra, kirostami sabe mucho de ello). Es curioso como trata el día a día de los iraníes. Como critica al gobierno de los ayatolás abiertamente; como la lengua viperina de una niña puede hacer una crítica tan mordaz leyendo la normativa de grabación islámica: velo, corbata, barba, buenos, malos, todo se entremezcla....
Recomendable 100 por cien.